کارمندها همیشه باید دردسترس باشند. آخر هفته‌ها، تعطیلات و مرخصی‌ها فرق چندانی با صبح شنبه ندارند. همیشه یک کاری برای پیگیری هست. تازه نه‌تنها باید این پیگیری‌ها را دوست داشته باشید، بلکه باید عاشقش باشید. وگرنه جناب رئیس شما را به هزار عیب متهم خواهد کرد: تنبلی، بی‌تعهدی، اهمال‌کاری و از این دست ایرادها. اجبارِ رئیس اداره هم نباشد، جاه‌طلبی خودمان دست برنمی‌دارد. تا سرحد مرگ یا حتی بیشتر کار می‌کنیم. ولی جایی باید دست کشید: آنجا تازه می‌شود زندگی کرد.